Ik houd niet van Disney-films en sprookjes. Ik geloof niet in ‘lang en gelukkig’ en al helemaal niet in een prins op het witte paard (al komt Alex best in de buurt). Waar ‘Beest’ waarschijnlijk tientallen vrouwen gevangen hield in zijn kerker en de koetsier van Pinokkio kleine kinderen lokte naar zijn eiland, ontvoerde Peter Pan onschuldige kindjes en de man die dat probeert tegen te houden, kapitein Haak, is de gehele film de slechterik.
Ik heb dit soort films nooit begrepen en denk dat het eerder gedragsregels zijn, een weerspiegeling van hoe de maatschappij op dat moment is. Ook nu anno ’23. Onderschat de invloed van dit soort films en sprookjes niet. Ik heb mijn kinderen bepaalde films nooit laten kijken zónder dat ik erbij zat om een en ander uit te leggen. Pinokkio mochten ze overigens nooit kijken.
“Waar maak je je druk om?” zei een collega eens tegen me. Ik maak mezelf er niet druk om, maar ik vind er iets van én handel ernaar. Ja, het zijn wellicht thema’s die we toch al gingen bespreken met onze kinderen, maar ook op zo’n jonge leeftijd? Of bespreken we ze gewoonweg niet, omdat we volledig vertrouwen op de makers?
Moet een 3-jarige kijken naar een film die haar leert dat je verliefd kan worden op het monster dat je eerst gevangen zet?
Moet een 4-jarige bang worden van een man die jonge kindjes meeneemt naar een eiland waar zijn ouders niet zijn? Die thema’s bespreek ik liever zelf met ze.
Sprookjes en kinderfilms zijn verhalen waar je bij weg kunt dromen. Die je fantasie stimuleren. Die maken dat je álles kunt zijn wat je maar wilt. Sprookjes zijn er niet om je bang te maken en je op een jongen leeftijd al te voeden met beelden die zich onbewust nestelen in je zijn.
Ik pleit voor zelf verhalen verzinnen, samen sprookjes schrijven óf kies voor verhalen en films die deze thema’s niet bevatten. Het zelf bedenken van sprookjes en verhalen (die je je kinderen vertelt) zet je eigen creativiteit aan. Daarnaast heb je zelf in de hand welke thema’s je bespreekt met je kind en waar ze aan toe zijn.
Ik pleit voor stoppen met klakkeloos tekenfilms kijken, puur omdat het een tekenfilm is en we maar wat graag die verantwoordelijk -én een vertrouwen- leggen bij de makers. Ik pleit voor bewust je kinderen voeden met wat ze kijken en wat ze lezen. Zo houd je het als ouder zelf in de hand en open je zelf de deur om bepaalde thema’s met je kinderen te bespreken wanneer zij er zelf aan toe zijn.
Dat weet je immers als ouders het beste.
