Begrijp je?
Als je niet weet hoe het voelt…
Als je niet weet wat het is…
Zul je de ander niet écht begrijpen.
We zeggen wel: ”Ik begrijp je”, maar eigenlijk bedoelen we iets heel anders. Degene die het
antwoord ontvangt, denkt en voelt vaak dat het niet zo is. Dat er geen sprake is van begrijpen.
Gebruiken we dan wel de juiste woorden? Wat we willen is dat de ander zich begrepen voelt terwijl we de ander dikwijls niet kunnen begrijpen. Toch zeggen we: ”Ik begrijp je”.
Toen ik deze blog schreef, was het 5 weken geleden dat mijn moeder overleed. Voor mij is het alsof ze er gisteren nog was. Voor een ander is het al verleden tijd. Daar een rouwproces niet zichtbaar is en de wereld gewoon net als altijd door draait, wordt vergeten wat je doormaakt.
De laatste tijd krijg ik (overigens goedbedoelde) opmerkingen zoals; “Gaat het weer met je?”. Of er wordt aan mij gevraagd wat er aan de hand is omdat ik zo stil ben.
Bijna verontschuldigend probeer ik dan onder woorden te brengen waarom een ander deze mening heeft gevormd of deze vraag stelde. “Tja eeeehhh ik ben moe en ik eeehh trek het soms niet en eeeh soms wordt het me allemaal te veel.” En dan krijg je: ”Ik begrijp je”.
Automatische zinnen
We willen elkaar zo graag begrijpen dat we het zeggen voordat we er erg in hebben maar we slaan de plank soms helemaal mis. Waarom moet je je mening over de ander uiten? Ergens voelt de ander dan dat die zich moet verantwoorden, soms zelf verontschuldigen.
Als je het mij vraagt mag je je mening voor je houden en dan het liefst een hele tijd. Geef me maar een knuffel of stuur een lief kaartje, vraag me een drankje te doen of samen te sporten. Dat voelt zo veel meer als ‘begrijpen’.
