Ken je dat? Dat er tijden zijn dat je niet bewust genoeg leeft? Voor de een is dat verslingerd raken aan je mobiele telefoon. Scrollen, soms obsessief vaak je telefoon ontgrendelen en ronddwalen op Instagram, TikTok, Twitter, het nieuws of waar dan ook. Het is soms net alsof we niet meer online zijn in ons echte leven.
Voor de ander is het druk zijn met van alles. Er is nog zoveel te doen! En weer een ander verliest zich in zijn of haar hoofd.
In je hoofd zitten
En ik? Ik ga dan ‘in mijn hoofd zitten’. Ik analyseer, bekritiseer, zoek naar oorzaak en gevolg, probeer dingen te snappen, te begrijpen, te leren, te weten en vooral te voorspellen. Dat gedrag komt voort uit primaire kanten van mijn persoonlijkheid. Op momenten dat je even niet zo bewust leeft, dan nemen primaire kanten van je persoonlijkheid tijdelijk even waar.
Ze noemen dat in de Voice Dialogue, een methode die ik veel gebruik in mijn praktijk en academy, ‘je handelend Ego’. Dat zijn primaire, dominante kanten van jouw persoonlijkheid die als het ware de regie (even) overnemen. Heel vaak heb je dat niet eens in de gaten. Soms omdat je simpelweg bijna vergroeid bent met één of meerder van je primaire kanten.
Overdenken, piekeren of de controle willen hebben
Neem bijvoorbeeld een innerlijke Denker of een innerlijke Controleur. Ze komen niet voor niets en willen niet voor niets de regie voeren. Ze willen ergens voor zorgen. Soms is dat jou weghouden bij iets dat je pijn doet, zoals bij mij de laatste tijd. Dan nemen mijn Denker, mijn Analist en mijn Controleur het van me over. Dan hoef ik niet te voelen. Misschien hoef ik dan zelfs even niet eerlijk te zijn naar mezelf.
Bewust leven betekent daar ook de tijd voor nemen
Hoe ik dat merk? Dan verlies ik soms even het contact met kanten die ervoor zorgen dat ik voel, leef, ervaar, proef, geniet en ben. Gelukkig is mijn Bewustzijn sterk en heb ik elke dag momenten dat ik daar de tijd voor neem. Veel tijd. En dan kun je waarnemen wat je aan het doen bent. Voor mij is bewust leven, elke dag tijd nemen voor bewust denken, voelen, plannen, intenties ‘zetten’ en zijn, dé sleutel voor een gelukkig, waarde(n)vol leven. Dan is het ook sneller en makkelijker bijsturen.
Intuïtie, gevoel en innerlijk weten
Intuïtie, gevoel en innerlijk wetenGelukkig heb ik nog iets dat óók heel sterk is in mij. Mijn Intuïtie, mijn innerlijk Weten, de stem die fluistert maar o zo helder is. De stem waar ik steeds meer naar ben gaan luisteren en die nooit weg is. Ook niet bij jou. Er is altijd verbinding met dat deel in jou. Hoe jij het ook wilt noemen. Klanten gebruiken termen als: Vertrouwen, Kompas, Gevoel, Guts, Onderbuikgevoel en er zijn nog meer termen.
Er is dus altijd verbinding. En die is ook altijd meteen ‘te herstellen’. Al is het niet een kwestie van herstellen maar eerst eens luisteren naar de luide stemmen in jou die zorgen voor ruis op de lijn. Doe je dat niet, dan worden die stemmen vaak luider, drukker, meer aanwezig. Je gaat ze voelen in je lichaam. Ze willen gehoord worden want ze zijn er niet voor niets.
Soms word je gewoon getriggerd
In mijn geval was mijn Angst meerdere keren getriggerd dit jaar. Dat is een kant van mij, die we overigens gelukkig allemaal hebben anders waren we er niet eens meer, die vroeger veel aan mijn stuur zat. Je kunt je voorstellen dat in je persoonlijke bus rijden met je Angst aan je stuur geen goed idee is. Vaak komt er dan een andere kant die ingrijpt. In mijn geval was dat vroeger al mijn innerlijke Controleur. Een prachtige kant in essentie! Want wat heeft die kant veel voor mij betekend in mijn leven! Zonder de Controleur weet ik niet waar ik was in mijn leven en hoe het met me zou gaan.
Kanten en emoties zijn er niet voor niets…
Maar je snapt ook dat als je Controleur aan het stuur gaat zitten, dat het te krampachtig wordt. Te rigide. Te star. Alles onder controle willen hebben kan en gaat gewoon niet. De kunst is dan ook niet deze kant bij de eerstvolgende bushalte eruit te zetten maar ernaar te luisteren. Te snappen wat het wil voor jou. Waar het voor zorgt. Waar het je tegen wil beschermen. Daarna geef je die kant een figuurlijke knuffel en nodig je een kant van jezelf uit die je er als het ware ‘naast zet’. Dat kunnen meerdere kanten zijn trouwens. Dat hoeft niet altijd dezelfde te zijn. Bij mij bleken de Controleur met daarnaast Vertrouwen, mijn Onbevangen kant of mijn Relaxte kant een enorm goed ‘koppel’ te zijn. Doordat de Controleur niet meer de overhand had, keerde het terug naar zijn essentie, zijn kwaliteit.
Er ontstaat dan ruimte voor andere kanten en emoties
Er ontstaat dan letterlijk ruimte voor andere kanten die je écht nodig hebt om een betekenisvol, bewust leven te leven. Want het leven hangt niet af van de mate waarin jij verbinding hebt met je telefoon en alles wat daar op staat. Het leven speelt zich niet alleen af in je hoofd of vanuit Controle.
Als je andere kanten teveel verwaarloost, gaan ze ook schreeuwen, om aandacht vragen. Als je Pleaser bij jou de overhand heeft, dan zit je Gezonde Egoïst te balen op de achterbank van je bus. En laat je die daar te lang zitten zonder een inbreng te hebben in je leven, dan kan het maar zo zijn dat je op een gegeven moment ‘verzuurt’, loopt te zeuren en te mopperen of uit je plaat gaat als je een keer heel erg moe bent of het zat bent.
Zo luister je en nodig je kanten uit die je nodig hebt
Ik hou van schrijven, dat had je wel in de gaten. Als ik merk dat ik kanten van mezelf verwaarloos maar even niet goed contact krijg met ze, dan heb ik daar zo mijn ‘maniertjes’ voor. Maar het werkt altijd. Eén maniertje deel ik met je. Ik ga dan gewoon schrijven. Soms schrijf ik vanuit mijn primaire kanten om te luisteren naar wat er werkelijk speelt en soms dient een verstoten (verwaarloosde) kant zich aan. Die mailt me dan zoals je hieronder kunt lezen.
Probeer gewoon zelf eens te onderzoeken welke kanten jou als het ware ‘in de weg staan’ om te zijn wie je wilt zijn, om te leven zoals jij dat wilt. Om meer te ontspannen, te genieten, met je aandacht bij je dierbaren te zijn, om je hopeloos te verliezen in een hobby of om vol vertrouwen door het leven te gaan. Wellicht helpt onderstaande tekst en de e-mail van mijn Levensgenieter je wel op weg.
Een kijkje in mijn spreekwoordelijke bus.
Innerlijke Levensgenieter: ‘Hallo? Mag ik even storen? Is er iemand die weet waar ik een klacht kan indienen?’
Innerlijke Manager: ‘Een klacht? Waarover? Ze heeft het al zo druk. Kan het niet wachten?’
Innerlijke Levensgenieter: ‘Wachten? Ik wacht al heel lang. Ik heb kramp in mijn billen van het zitten en ik ben het uitzicht vanaf de achterbank helemaal zat. Verdorie! Ik zie allemaal potentieel mooie momenten, fijne mensen, ondergaande zonnen, sterrenhemels, op de grond lig momenten, plezier met haar gezin, gesprekken met haar neefje, nichtje en zusje voorbij komen en ik kan er niets mee! Ik schreeuw, ik zwaai, ik doe dansjes, ik doe echt werkelijk alles om haar aandacht te trekken maar het lijkt wel alsof ze me niet ziet.
Het is net alsof ik in de restjes van haar tijd even aan mag komen wippen en dan nog heb ik het gevoel dat de Denker de mooie momentjes met mij verpest. Die is er altijd doorheen aan het tetteren! Die heeft altijd het hoogste woord. En de Innerlijke Criticus duwt me steeds aan de kant en zegt dat ze eerst haar taken af moet hebben voordat ik wat mag zeggen.
Maar het lijkt wel alsof er steeds meer taken bij komen en ik echt nooit aan de beurt kom. Ik voel me verwaarloosd.
Innerlijke Manager: ‘Ja, weet je? Ik ben ook maar haar innerlijke manager. Alsof ze naar mij luistert! Ik voer uit wat zij mij zegt en als ik heel eerlijk ben heb ik de laatste tijd het gevoel alsof ik een beetje het slaafje ben geworden van haar primaire kanten.’
Innerlijke Levensgenieter: ‘Je bedoelt de Denker die af en toe aan haar stuur gaat zitten? En heb je gezien wat er gebeurt als haar Angst er dan bij komt zitten? Pfff… dan wordt het heel zwaar. Angst plus de Denker, is het recept voor doemdenken.
Gelukkig hebben we dan de Nuchtere en de Optimist want anders had ik me helemaal geen raad geweten. Ik word ook wel een beetje horendol van die innerlijke Pusher, wat een zenuwlijer af en toe. Hij doet net alsof hij de bijrijder van Wendy is. Logisch dat het haar vaak niet lukt om in het moment te zijn, behalve dan als ze in het bos loopt.
Innerlijke Manager, wat kan ik doen om haar aandacht te trekken? Ik denk echt dat ze mij nodig heeft. Los daarvan, ik verveel me rot.’
Innerlijke Manager: ‘Stuur haar maar een mail. Ik weet dat ze er soms heel lang over doet om de mail te beantwoorden, maar ik weet wel dat ze ze leest en dat ze er echt over nadenkt. Wat mij betreft mag je mij gebruiken en zeggen dat ik ook vind dat jij wat vaker op de agenda moet staan. Ik sta achter je.’ Innerlijke Levensgenieter geeft een klopje op de schouder van de Innerlijke Manager en zegt: ‘Dank je wel. Fijn, ik ga het meteen doen, ik heb toch tijd over!’
van: Wendy’s Levensgenieter <levensgenieter@wendyborst.nl>
aan: Wendy Borst – lifecoach en businesscoach <wendymborst@gmail.com>
datum: 15 nov. 2022 08:05
onderwerp: Ik mis je
Hallo lieve Wendy!
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik ben het je Levensgenieter! Ik ben niet het type om te klagen maar eerlijk gezegd zou dit wel het moment zijn om ermee te beginnen.
Wendy, jij zegt altijd dat het leven kostbaar is. Dat tijd doorbrengen met mij, met je gezin, lekker buiten zijn, lezen, schrijven, spelen, lachen, afspreken, verbinding maken met mensen in plaats van met je telefoon, bij het haardvuurtje zitten en daar ook dingen doen met Aaron die ik niet in deze mail zal noemen, maar je weet wel…
Jij en ik… Weet je nog? Vroeger toen je een klein meisje was. Toen speelden we samen. Uuuuuren. We maakten samen hutten buiten op dat grasveldje waar nu allemaal huizen staan. We gingen daar samen met innerlijke Rust boeken lezen terwijl het buiten regende. We spraken samen af met vriendjes en vriendinnetjes. Weet je nog dat we helemaal konden opgaan in het tekenen? Wat was dat heerlijk. En met lego speelden we ook zo graag. Ik vond het zo leuk ook met je Magische innerlijke Kind die mega-mooie dromen had en die ons meenam op avontuur. Weet je nog dat we gingen surfen met familie? En dat je in het zand ging liggen? Met de zon op je hoofd en je neus die dan helemaal rood werd?
Weet je nog dat we tijdschriften gingen maken? Spelletjes speelden, vooral op de computer? Het was zo heerlijk! Frogger, Prince of Persia en dan ook The Sims waar je je naar mijn idee iets téveel in kon verliezen.
Maar ook toen je ouder was, toen konden we samen met je vrienden uren schaatsen op het kanaal. Je moest toen soms bijna huilen als je thuis was en je vingers ineens pijn deden bij de verwarming.
O en weet je nog? Je eerste vriendje? Dat gevoel! Maar ook toen we jaren later Aaron tegenkwamen en die verliefdheid die je het gevoel gaf dat je leefde! Weet je dat ik dat ben? Dat gevoel dat je leeft? Ik ben het, je Levensgenieter! YOEHOE!
Wij zijn regelmatig samen en dat vind ik fijn. We kunnen samen heerlijk ontspannen en dan zijn we samen zo dankbaar. Dan ben je er ook echt.
Maar ik vind het te weinig de laatste tijd. En dat mis ik, Wendy. Ik vind je zo druk de laatste tijd. Wel met goede dingen hoor, want ik weet heus hoe heerlijk je je werk vindt, hoe gedreven je bent in alles wat je doet maar ik merk gewoon dat je me de laatste tijd een beetje aan de kant duwt. Ik voel afstand.
En jij voelt het ook…
Je kunt af en toe niet meer goed stoppen met denken, dat hoofd van jou zit zo vol met gedachten en ideeën. Dat vind ik echt prachtig maar wij hebben jou nodig en jij ons ook. Ik zet ze/ons wel even op een rijtje want jij houdt van overzichtelijke rijtjes. Denk je ook nog eens aan ons? Ons is:
- Ik, je Levensgenieter
- Je Zijnskant die helemaal in het nu kan zijn, de kant die IS. Die doet niet, die hoeft niets, die is er gewoon. Kijk maar om je heen, je leermeesters zijn je katten en de hond. Die hebben ultiem contact met hun Zijnskant
- Je Creatieve kant die niet gestoord en gestuurd wilt worden door de Pusher en de Denker
- Je Dankbare kant die graag wil dat je stilstaat bij wat je allemaal al in je leven hebt, ervaart en bent, je hoeft niet altijd onderweg te zijn, geniet ook eens van het uitzicht, sta stil, mijmer, kijk, verwonder
- Je innerlijke kinderen, je kwetsbare innerlijke kind die verbinding kan maken uit liefde, echtheid, je innerlijke Speelse kind die hoeven we niet toe te lichten en tot slot je Dromer die voortkomt uit je innerlijke Magische Kind.
Ik hoop dat je ons ook mist, Wendy. Ik weet dat je dat doet. We horen graag van je.
Enne… heb je misschien vanavond al tijd?
Liefs, knuffels en kusjes van ons allemaal
Je Levensgenieter
